De tijd tussen overlijden en de uitvaart noemen we de opbaarperiode. Ook als er niemand komt om afscheid te nemen. De overledene kan thuis opgebaard worden, naar het rouwcentrum gebracht worden, of mag soms op de eigen kamer in het verzorgingshuis blijven voor deze periode. Hospices hebben geen opbaargelegenheid.
Zie ook veelgestelde vragen.

thuisopbaring

Het thuis verzorgen van de overledene en hem of haar in de vertrouwde omgeving houden, is een bijzondere ervaring voor de naasten. Het maakt een heel persoonlijk afscheid mogelijk en is m.i. zeer de moeite van het overwegen waard. U kunt bij de overledene waken, lezen, koffie drinken, samenzijn met elkaar of waar u maar behoefte aan hebt. Met de huidige middelen kan het thuis opbaren probleemloos verlopen.

opbaarhuis Alting & Res Uitvaarten

recensies en interview
virtuele rondleiding.
Op de bovenste verdieping, onder de hanenbalken van het eeuwenoude Bartholomeus Gasthuis, is het Geerte Minnehuis gevestigd.Het Geerte Minnehuis is ruim opgezet met twee mooie opbaarkamers met daarbij twee huiskamers (virtuele rondleiding) en een keuken. De inrichting is huiselijk en biedt ruimte om met de familie en vrienden bij elkaar te komen. Ook is er WiFi (draadloos internet) aanwezig.
U krijgt een eigen sleutel en heeft daarmee gelegenheid om op ieder gewenst moment in deze ruimte te zijn. In het Geerte Minnehuis kunt u bij de overledene zijn gedurende de hele opbaarperiode. Waken is mogelijk.

Ook voor een afscheid in kleine kring is het Geerte Minnehuis heel geschikt.

Recensies

Het is de eerste avond dat mijn moeder in het Geerte Minnehuis opgebaard ligt. Ik ben terug gegaan om er nog even alleen - zonder mijn familie - te zijn. Ik scharrel net zo lang tot de kamer wat meer van G. is. Tafel versleept, schilderijtjes verplaatst, bloemen herschikt. Zo kan ik nog even voor haar zorgen zoals ik ook al deed toen ze ziek was en zelf niet meer voor haar omgeving kon zorgen. Terwijl het zo nauw luisterde: precies die bepaalde sfeer. Het regent ineens heel hard. De bui trekt over Utrecht en is al snel voorbij. Wat er achterblijft zijn twee enorme regenbogen, zo helder heb ik ze zelden gezien. In de kamer waar G. ligt zijn ze heel mooi te zien. In gedachten bewonder ik ze samen met haar.

Het is fijn om ongezien binnen te glippen, op elk moment van de dag, om nog even te kijken naar mijn moeders gezicht dat langzaam verandert. Eerst nog mijn eigen dode moeder, later steeds meer een dodenmasker waaruit haar ziel al aan het verdwijnen is. Het is zo moeilijk om tot me door te laten dringen dat mijn moeder er echt niet meer is.

De familie waarmee we het Geerte Minnehuis delen heb ik niet gezien, maar hun aanwezigheid is voelbaar. Iedere keer als ik er kom is er iets verschoven, gebruikt en weer opgeruimd, er is afgewassen, er hangt een theedoek te drogen. Die aanwezigheid is prettig. Er zijn meer mensen die het zelfde doormaken.

Ik vind het wel symbolisch dat het Geerte Minnehuis zich hoog boven de stad bevindt. Je trekt je daar als het ware even terug van het echte leven. Tussen hemel en aarde, dicht bij de wolken. Het was een zachte, mooie overgang vanaf het hospitium. In het Geerte Minnehuis hadden we weer een kamer waar we K. konden bezoeken wanneer we wilden en waar we onszelf konden zijn. Dit gaf rust en ruimte om weer een stapje dichter bij het definitieve afscheid te komen.

Voor de kinderen was het snel een vertrouwde plek. Ze konden zich er vrij bewegen en lekker spelen op het binnenplein van het Bartholomeus Gasthuis. Het was ook een fijne plek om mensen uit te nodigen om afscheid te nemen van G. We hadden alle tijd om het voor te bereiden, konden er van maken wat we wilden. Er was geen tijdsdruk.

Een deel van de voorbereidingen voor de afscheidsdienst voor K. hebben we in het Geerte Minnehuis gedaan. Dat gaf het gevoel dat het niet over, maar met K. was.
Ik heb hele goede herinneringen aan het Geerte Minnehuis. Het is een heel klein beetje mijn plekje geworden.