Met de deur in huis
Ik word regelmatig verrast door de opening die mensen kiezen als zo ons bellen om een overlijden door te geven. Je weet niet altijd direct waar het naar toe gaat. Ook nu. De dochter valt met de deur in huis: “ jullie staan altijd in het krantje, ik heb steeds gedacht: die moet ik hebben.” En dan volgt de mededeling dat haar bijna 100-jarige moeder is overleden.
Het is coronatijd, dus het zal een kleine samenkomst worden, maar dat was het anders denk ik ook geweest. Op deze leeftijd is het sociale netwerk meestal behoorlijk klein geworden. Moeder heeft twee dochters. Hun stemmen lijken op elkaar, maar verder verschillen ze bijna in alles. De ene dochter is hip en modern, de andere dochter houdt van klassiek. Af en toe bemerk ik enige animositeit. Als ik naar het 06-nummer van de jongste vraag en ze naar haar handtas grijpt, zegt de oudste: “je kent je 06-nummer toch wel uit je hoofd?”. Toch zullen ze het met elkaar moeten rooien. Ze zijn verstandig genoeg om dit te beseffen.
De bijeenkomst vindt plaats in Amersfoort. De dominee uit het verzorgingshuis waar moeder woonde, leidt de dienst. De dochters vertellen over hun gelukkige jeugd. Na afloop gaan we naar de begraafplaats, op dat moment begint het te hozen. De temperatuur is aangenaam en het is windstil. Onder de mooie witte Alting & Res paraplu’s lopen we de begraafplaats op naar het graf. Als we terugkomen is het weer droog.