“Het was ontroerend om, samen met mijn vader en zussen, portretten van mijn moeder te schilderen. Werkend in het atelier waren wij samen in ons verdriet en toch voelden we ons net als vroeger: soms bijna uitgelaten, jong en gelukkig. We hebben samen gehuild en gelachen bij het schilderen. Liefde straalde van alle gemaakte portretten, er viel veel te herkennen. Onder begeleiding van Halina konden we ontspannen en vrij werken, op zo'n moment kom je ook dichter bij elkaar.

We gingen naar huis met een schilderij onder de arm maar ook met een bijzondere beleving rijker en hebben met elkaar afgesproken om de portretten af en toe te ruilen.”